صدای مشاورالنفیسه

راهکارهایی برای برخورد با کودک ناسازگار 
رفتار‌های ناسازگارانه رفتار‌هایی هستند که با نظر پدر و مادر، اطرافیان و جامعه سازگاری ندارد. رفتار فرزندان ناسازگار احساس بسیار بدی را در اطرافیان ایجاد می‌کند به طوری که خود نیز تحت‌تاثیر واکنش‌های ناخوشایند آن، از سوی دیگران واقع می‌شوند. 
انواع رفتار‌های ناسازگارانه:

روانشناسان معمولا رفتار‌های ناسازگار را در سه گروه تقسیم‌بندی می‌کنند:

۱. اختلال بیش‌فعالی و کمبود توجه

۲. اختلال لجبازی و نافرمانـی

۳. اختلال سلوک

گرچه شباهت‌های زیادی بین آن‌ها وجود دارد، ولی ویژگی‌های متمایزکننده‌ای هم در آن‌ها به چشم می‌خورد. ممکن است علایم هر سه طبقه در یک کودک دیده شود که برای آشنایی بیشتر به رفتار‌های هرکدام اشاره می‌کنیم.
کودکان بیش فعال و کمبـود توجه:

– نمی‌توانند رفتارشان را کنترل و تنظیم کنند.

– نمی‌توانند رفتار‌های هماهنگ و مناسب با اطرافیان، از خود نشان دهند.

– دارای علامت‌هایی مثل کم‌توجهی، حواس‌پرتی و کمبودتمرکز هستند.

– رفتار‌های تکانشی آن‌ها بیش از حد معمول است.

– در کار‌هایی که به آن‌ها علاقه و مهارت داشته باشند، هیچ تفاوتی با همسالان خود ندارند.

– خیلی سریع توسط محرک‌های خارجی دچار حواس‌پرتی می‌شوند و از کار و وظیفه اصلی خود (غالبا تکالیف مدرسه) بازمی‌مانند.

– اغلب وسایلشان را گم می‌کنند و فراموشکارند.

– مرتب حـرکت می‌کنند و آرام و قرار ندارند.

– میان صحبت دیگـران می‌پرند و تامل ندارند.

– نوبت را رعایت نمی‌کنند.

– سریع از کوره دررفته و اشیا را به سوی دیگران پرتاب می‌کنند.

– رفتار‌های جسورانه و خطـرناک از خود نشان می‌دهند.

– در توجه به جزییات ناتوانند.

– در صحبت‌کردن مستقیم با آنان، به نظر می‌رسد به گوینده توجهی ندارند و گوش نمی‌کنند.

– قادر به پیگیری دستورات نیستند و کار‌ها را نیمه‌کاره رها می‌کنند.

– از کار‌هایی که نیاز به تلاش ذهنی دارد اجتناب می‌کنند.
کودکان لجباز و نافـرمان:

– رفتار‌های منفی و نابهنجار از آن‌ها زیاد دیده می‌شود.

– از قوانین روزمره سرپیچی می‌کنند.

– با بزرگتر‌ها بیش از حد بحث و جدل می‌کنند.

– دیگران را در امور مقصر می‌دانند و از آزار و اذیت و ناسزاگویی به آنان دریغ ندارند.

– عصبانـی و زودرنج‌اند.

-کینه‌توز و انتقام‌گیـرند.
کودکان دچار اختلال سلوک:

– معمولا به حقوق دیگـران تجاوز می‌کنند.

– در نزاع و کتک‌کاری از وسایل خطرناک مانند چاقو و… استفاده می‌کنند.

– به اموال عمومـی و دیگران آسیب می‌رسانند.

– فرار از خانه و مدرسه در آن‌ها بیشتر دیده می‌شود.
علل و انگیزه‌های ناسازگاری فرزندان:

۱. علل ارثـی: گروهی معتقدند بسیاری از ناسازگاری‌های کودکان ریشه در سرشت و طینت آن‌ها دارد که به همراه ژن از طریق والدین به آن‌ها منتقل می‌شود.

۲. علل زیستی: مانند نقص عضو، اختلال در بینایی و شنوایی و اختلال در مغز و دستگاه‌های عصبی در قبل یا حین یا بعد از تولد می‌تواند از دیگر عوامل باشد.

۳. علل روانی: مانند وجود فشار‌های درونی، میل به استقلال، وجود تعارض و کشمکش در زندگی روزمره خصوصا زمانی که کودک خود را بی‌پناه و بدون پشتوانه احساس کند عادات عصبی مانند ناخن جویدن و انگشت مکیدن و… در او مشاهده می‌شود.

۴. علل عاطفی: مانند احساس محرومیت از محبت والدین، ناکامی از دستیابی به اهداف موردعلاقه، ولادت کودک جدید در خانواده، عدم امنیت عاطفی به هر دلیل ممکن.

۵. علل اجتماعی: مانند نابسامانی و اختلاف و درگیری بین اعضای خانواده، متارکه والدین، بدآموزی از الگو‌های خانه، مدرسه و جامعه، عدم مقبولیت در بین دیگران، یادگیری رفتار‌های نامطلوب از گروه همسالان، عدم‌نظارت کافی والدین، تفریط وجود قانون منصفانه و قاطع در خانه و مدرسه، مشکلات اقتصادی و….

۶. علل تربیتـی‌: مانند عدم یا افراط محبت، ناهماهنگی بین عاملان تربیتی در خانه، مدرسه و جامعه، برآورده کردن تمام خواسته‌های کودک بدون، چون و چرا یا بالعکس، تنبیه بدنی و آزار‌های روانی، مقایسه و تحقیر و سرزنش کودک و…
چگونه با رفتار‌های ناسازگارانه فـرزندان برخورد کنیم؟

اگر خودمان تحت فشار‌های روانی ناشی از زندگی و کار قرار داریم و نمی‌توانیم رفتار و گفتار خود را کنترل کنیم، بهتر است قبل از انجام هر کاری در مورد فرزند به فکر روشی برای کنترل فشار‌های خود باشیم.

افکار غلط و انحرافی درباره فرزند خود نداشته باشیم. چنین افکاری زمینه به وجود آمدن احساس بسیار بد را نسبت به فرزند مهیا می‌کند و یقینا بر رفتار ما و او اثر منفی می‌گذارد. از ارایه دستورات مبهم، کلی و تکراری اجتناب کنیم. مثلا به جای اینکه بگوییم «خودت را جمع و جور کن» شفاف و مشخص بگوییم که از او چه می‌خواهیم مثلا دوست دارم تا پنج دقیقه دیگر دفتر و کتاب‌هایت را از وسط اتاق جمع کنی.

به جای سخنرانی و بحث و جدل، کوتاه و موثر با لحنی محکم، ولی در کمال آرامش به او گوشزد کنیم که رفتارش در ما چه تاثیری گذاشته و اگر از این رفتار خود دست برندارد چه عاقبتی در انتظار اوست.

به یاد داشته باشیم عاقبتی را برای او مشخص کنیم که شدنی و کوتاه‌مدت باشد. مثلا نگوییم «برای همیشه از این خانه خواهم رفت» یا «حق نداری از این به بعد تلویزیون تماشا کنی» بهتر است بگوییم امروز از دیدن این برنامه محروم هستی یا این هفته تو را به پارک نمی‌برم.

با مشارکت فرزندمان فهرستی از مهم‌ترین قوانین در خانه به ترتیب و همراه با روش انجام دقیق آن‌ها تهیه کرده و پس از مشخص‌کردن نوع محرومیت برای انجام‌ندادنشان، با قاطعیت اجرا کنیم.

از تنبیه بدنی اکیدا خودداری کرده و در صورت نیاز از محروم‌سازی‌های کوتاه‌مدت استفاده کنیم. از سرزنش و تحقیر کردن و مقایسه فرزندان جدا خودداری کنیم.

​مرد‌ها از چه زن‌هایی دوری می‌کنند؟ 

مردان تا حد زیادی به قوه بینایی خود متکی هستند؛ پس بهتر است خود را برای همسرتان بیارایید. مهربان، شاد، صبور، راستگو، باصفا، قدرشناس و صادق باشید.مرد‌ها از چگونه زن‌هایی دوری می‌کنند؟ آیا در فکر آن هستید که همواره در قلب همسرتان جایگاه ویژه خود را حفظ کنید؟ آیا دوست دارید همان احساس نخستین روز‌های ازدواج بین شما وجود داشته باشد؟ این کار چندان دشوار نیست فقط باید به حالات و رفتار‌های خودتان دقیق‌تر فکر کنید و اگر یکی از خصوصیات زیر را دارید از امروز آن را تغییر دهید.

مرد‌ها از زنان پر حرف و وراج خوش‌شان نمی‌آید

مرد‌ها دوست ندارند در قبال هر سوالی که از زن خود می‌پرسند، یک سخنرانی طولانی مدت بشنوند. زنان معمولاً عاشق حرف زدن هستند. مردان دوست دارند که با همسرشان صحبت کنند، اما تمایلی به شنیدن تمام جزئیات موضوع ندارند.

مرد‌ها از زنانی که بیش از حد احساساتی می‌شوند، خوش‌شان نمی‌آید

برخی از زنان با دیدن هر صحنه‌ای شروع به گریه کردن می‌کنند و توقع دارند که همیشه همسرشان آن‌ها را درک کند. مردان قبول دارند که زنان موجوداتی حساس، زودرنج و دل نازک هستند؛ ولی تحمل اشک‌های مداوم یک زن در خانه کار ساده‌ای نیست.

مرد‌ها از زنانی که زیاد نق می‌زنند و شکوه و شکایت می‌کنند، خوش‌شان نمی‌آید

زنان دوست دارند به مردان تکیه کنند و از جانب آن‌ها مورد حمایت قرار بگیرند؛ ولی مردان زنان سرسخت و مقاوم و مستقل را دوست دارند.

مرد‌ها به دنبال زنانی هستند که تشنه عشق و محبت باشند

اغلب مرد‌ها دوست دارند مورد محبت و علاقه قرار بگیرند و بی‌احساسی و سردی زن‌ها آن‌ها را به شدت آزار می‌دهد.

مردان دوست ندارند همسرشان به حریم خصوصی‌شان تجاوز کند

شاید حس کنجکاوی خانم‌ها باعث شود که به حریم خصوصی همسرشان تجاوز کنند. زنانی که نقش جاسوس را در مقابل همسرشان ایفا می‌کنند، همواره مورد نفرت همسر خود قرار می‌گیرند.

مردان از زنانی که مدام در حال خرید کردن هستند، خوش‌شان نمی‌آید

تقریباً تمام خانم‌ها عاشق خرید کردن هستند و در این کار بیش از اندازه افراط می‌کنند. برخی مواقع زنان به اجبار همسر خود را نیز همراه می‌برند تا با هم خرید کنند.

مردان از زنانی که اعتماد به نفس پایینی دارند، خوش‌شان نمی‌آید

زن‌هایی که اعتماد به نفس پایینی دارند، مرد‌ها را فراری می‌دهند. مرد‌ها دوست دارند در اطراف زن‌هایی باشند که دردسر کمتری دارند. آن‌ها از گریه کردن و دردسر ساز بودن زنان متنفرند.

مردان از زنانی که دائماً به آن‌ها می‌چسبند، خوش‌شان نمی‌آید

بعضی از زن‌ها مثل چسب به مرد می‌چسبند. این کار مرد‌ها را از اطراف آن‌ها دور می‌کند. مرد‌ها نیاز دارند گاهی اوقات بدون مزاحمت زن‌ها با دوستان خود بیرون بروند.
قدرت رایحه خوش

بوی خوش یکی از قدرتمندترین روش‌ها برای تأثیرگذاشتن روی همسرتان است. براساس پژوهش‌های به عمل آمده ۸۹ درصد از مردان اعتراف کرده‌اند که بوی خوش همسرانشان آن‌ها را جذب می‌کند.

برای جذب همسرتان از یک عطر خوشبو استفاده کنید؛ ولی در مصرف آن زیاده‌روی نکنید. عطر راا پشت گوش‌ها، روی مچ دست، بین زانو‌ها و روی قوزک پا بمالید. بهتر است همواره از یک عطر ثابت استفاده کنید تا بوی آشنایی برای همسر خود داشته باشید.
مطمئن و بااعتماد به نفس باشید

زنی باشید که می‌داند چه می‌خواهد و می‌داند چگونه باید به آن برسد. این کار را آگاهانه انجام دهید، چرا که در داشتن اطمینان یک خطر قرمز نیز وجود دارد و نباید در بروز آن زیاده‌روی کرد.

گاهی اوقات مطمئن بودن با متکبر بودن اشتباه گرفته می‌شود. هیچ کس افراد گردن فراز و متکبر را دوست ندارد. با ایجاد تغییراتی در ظاهر خود شروع کنید.

موهای‌تان را کوتاه کنید، لباس‌های‌تان را تغییر داده و سعی کنید کمی وزن‌تان را کاهش دهید. به هنگام نشستن و ایستادن، ژست راست و محکمی بگیرید و هر کار دیگری که می‌تواند شما را مطمئن‌تر و بااعتماد به نفس بیشتر نشان دهد، انجام دهید.

گاهی اوقات با هم شام را آماده کنید.
خوشبین و مثبت‌نگر باشید.

داشتن نگاه خوشبینانه به زندگی و اطرافیان باعث ایجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه می‌شود. به رفتار‌های خوب همسرتان بیشتر بیندیشید و جنبه‌های خوب زندگی را فراموش نکنید.
متفاوت باشید

تمام مردان از جذابیت تعریف یکسانی ندارند. چیزی که شما را از دیگران متمایز می‌کند، سبب جذابیت بیشترتان می‌شود.
غافلگیر‌کننده باشید

غافلگیری برای مردانی که اهل ماجراجویی هستند، بهترین روش است. آن‌ها از چنین کار‌هایی لذت می‌برند. با برخی کار‌های دور از ذهن و انتظار برای همسرتان کاری کنید که همیشه در ذهنش بمانید.
شنونده خوبی باشید

مردان معتقدند که زن‌ها دائما در حال حرف زدن هستند. باید به آن‌ها اطمینان دهید که به اندازه کافی گوش می‌دهید.
دلپذیر باشید

همه ما انسان‌های دلپذیر و دوست داشتنی را دوست داریم. از بحث و مجادله بی‌مورد، خصوصاً وقتی که عقایدتان با هم فرق دارد، بپرهیزید. همسرتان را براساس عقایدش مورد ارزیابی قرار ندهید و او را خجالت‌زده نکنید.
مواظب حسادت‌های همسرتان باشید

برای داشتن حس تفاهم باید بدانید که همسرتان چه روحیه‌ای دارد. اگر می‌خواهید در قلب او همیشه جای داشته باشید، بیش از حد از مردی تعریف و تمجید نکنید.

برخی مرد‌ها حسادت خود را پنهان می‌کنند و قدرت ابراز آن را ندارند، اما این حسادت عواقبی در پی خواهد داشت که برای شما خوشایند نیست.
از سکوت همسرتان نهراسید

برخی از زنان با سکوت شوهر در خانه آشفته و نگران می‌شوند و پیش خود فکر می‌کنند که چه چیزی باعث این سکوت شده است؛ اما مرد‌ها دوست ندارند تمام مشغله‌های کاری و فکری خود را با همسرشان در میان بگذارند.

گاهی اوقات لازم است به همسرتان فرصت دهید که تنها باشد و آرامش خود را به دست بیاورد.
بدخلقی نکنید

شاید بیشتر حرف‌های شما منطقی و درست باشد، اما در نحوه بیان حرف‌های‌تان اشتباه می‌کنید. غرولند کردن، بدخلقی و رنجورنمایی باعث فراری شدن همسرتان از محیط خانه می‌شود.

او می‌خواهد در خانه به آرامش و آسایش برسد و شما این فرصت را از او می‌گیرید. مطمئن باشید با گوشه و کنایه حرف زدن، زخم زبان و حرف‌های نیشدار به مقصودتان نمی‌رسید.

تا به حال این کار را انجام می‌دادید، احتمالاً هر بار وضع بدتر از قبل می‌شود؛ پس بهتر است شیوه خود را عوض کنید.
خود را برای همسرتان آراسته کنید

مردان تا حد زیادی به قوه بینایی خود متکی هستند؛ پس بهتر است خود را برای همسرتان بیارایید. مهربان، شاد، صبور، راستگو، باصفا، قدرشناس و صادق باشید.

هیچ‌گاه در پی مقابله به مثل و رفتار‌های تلافی‌جویانه نباشید و با رفتار‌های مناسب به او نیز بیاموزید که چگونه باید رفتار کند.

​علائم استرس در کودکان را بشناسید  

کودکان در حین رشد و بلوغ یاد می‌گیرند که با استرس مواجه شوند و به آن واکنش نشان بدهند.

بیشترِ ما دوست داریم به دورانِ خوشِ کودکی بازگردیم، همان دورانِ بی‌دغدغه، شاد و سرشار از بازی‌های کودکانه. اما انگار فراموش کرده‌ایم که آن دوران زیبا و خوش نیز گاهی با استرس همراه بود. واقعیت این است که کودکان نیز استرس را تجربه می‌کنند.
عوامل استرس در کودکان متفاوت است؛ تغییر یا نیاز به تطابق با محیط، شروع فعالیتی جدید، تغییرات و وقایعی نظیر مرگ یا بیماری در خانواده و … ممکن است کودکان را دچار استرس کند و آنها را تحت فشار قرار بدهد. همراه ما باشید، در این مقاله می‌خواهیم علائم استرس در کودکان و راههای درمان آن را بررسی کنیم.
گاهی کودکان درمورد استرس و مشکلات خود مستقیما صحبت نمی‌کنند، در این شرایط والدین وظیفه دارند سر صحبت را باز کنند و دریابند که چه چیزی کودک را آزار می‌دهد. در واقع علی‌رغم سکوت، کودکان میل دارند که والدین به آنها کمک و مشکل‌شان را حل کنند. برای رفع استرس کودک‌تان، ابتدا باید بفهمید که این استرس نتیجه‌ی کدام تغییرات منفی و ناخوشایندِ زندگی اوست. در مواردی استرس در کودکان می‌تواند خوب و مثبت باشد، اما استرس شدید بر شیوه‌ی تفکر، فعالیت و احساسات کودک اثرات مخربی می‌گذارد.
عوامل ایجاد استرس در کودکان چیست؟

کودکان در حین رشد و بلوغ یاد می‌گیرند که با استرس مواجه شوند و به آن واکنش نشان بدهند. بسیاری از عواملی که موجب استرس‌ می‌شوند، برای بزرگسالان قابل‌مدیریت هستند، اما برای کودکان بسیار پیچیده و آزاردهنده‌اند، درنتیجه حتی تغییرات کوچک نیز می‌توانند بر احساس آرامش و امنیتِ کودکان خدشه وارد کنند.
موارد زیر از رایج‌ترین عوامل ایجاد استرس در کودکان هستند:

-نگرانی درمورد تکالیف یا نمرات مدرسه؛

-درد، جراحت، بیماری و …؛

-حجم فعالیت‌ها و مسئولیت‌ها در مدرسه، باشگاه و غیره؛

-مشکل با دوستان، آزار دیدن و زورگوییِ سایر بچه‌ها یا فشارهایی که از سمت گروه به کودک وارد می‌شود؛

-تغییر مدرسه، نقل مکان یا مسائل و مشکلات خانوادگی، بی‌خانمانی و غیره؛

-داشتن افکار منفی نسبت به خود؛

-تغییرات جسمی و فیزیکی (مثلا در دوره‌ی بلوغ) در دختران و پسران؛

-مشکلات خانوادگی مانند طلاق یا جدایی؛

-وجود مشکلات و مسائل مالی در خانواده؛

-زندگی در منطقه یا خانه‌ای ناامن.
علائم استرس در کودکان

شاید کودکان از استرسی که بر آنها وارد می‌شود باخبر نباشند. والدین می‌توانند با مشاهده‌ی علائم و نشانه‌های فیزیکی و احساسی یا تشدید حالات نامناسب کودک، از وجود استرس در کودکان خود باخبر شوند.
نشانه‌های فیزیکی استرس در کودکان

-کاهش اشتها یا تغییرات دیگر در عادات غذایی کودک؛

-سردرد؛

-دل‌درد یا دردهای شکمی بی‌دلیل؛

-نشانه‌های فیزیکی خاص بدون وجود بیماری یا مشکلی مشخص؛

-کابوس‌های شبانه؛

-اختلال در خواب کودک.
نشانه‌های رفتاری یا احساسی استرس در کودکان

-نگرانی و اضطراب؛

-بروز یا تشدید ترس‌ (ترس از تاریکی، تنهایی یا غریبه‌ها)؛

-ناتوانی در استراحت کردن؛

-وابستگی شدید به والدین؛

-عصبانیت، گریه و ناله؛

-ناتوانی در کنترل احساسات؛

-رفتار توأم با پرخاشگری و لجبازی؛

-بروز رفتارهای بچگانه که مناسب سن کودک نیست؛

-عدم علاقه به مشارکت در فعالیت‌های مدرسه یا وظایف خانوادگی.
رفتار والدین در مواجهه با استرس در کودکان باید چگونه باشد؟

والدین می‌توانند برای درمان استرس در کودکان از توصیه‌های زیر کمک بگیرند:
۱. درمورد استرس با کودک حرف بزنید

وقتی احساس می‌کنید کودک‌تان با مشکلی رو‌به‌روست، با او حرف بزنید. سعی کنید احساس ناخوشایند او را به زبان بیاورید و درمورد آن صحبت کنید. مثلا بگویید: «به‌نظر میاد هنوز از اتفاقی که توی زمینِ بازی افتاده ناراحتی عزیزم.» نباید کودک را متهم کنید. به هیچ عنوان نگویید: «هنوز ناراحتی؟ حالا مگه چی شده!» کودک را مقصر ندانید. با او همدردی کنید و نشان بدهید که به کودک خود توجه می‌کنید و می‌خواهید درمورد مشکلش بیشتر بدانید.
۲. به حرف‌های کودک‌تان گوش بدهید

از کودک خود بپرسید که مشکلش چیست؟ به‌دقت به صحبت‌هایش گوش بدهید و علاقه، حوصله و توجه به‌خرج بدهید. از قضاوت کردن، مقصر دانستن و نصیحت کردن کودک‌تان بپرهیزید. تنها کاری که باید بکنید این است که به حرف‌ها و احساسات کودک‌تان گوش بدهید. سعی کنید با پرسیدن سؤالات مختلف، تمام قضیه را بفهمید. مثلا در خلال صحبت‌هایش از او بپرسید: «خب، بعدش چی شد؟» و سؤالاتی از این قبیل. برای حل مشکلات فرزندتان وقت بگذارید.
۳. احساسات خود را درمورد استرس کودک‌تان بروز بدهید

نسبت به مشکلی که کودک‌تان تجربه می‌کند، واکنش نشان بدهید، مثلا می‌توانید بگویید: «می‌‌دونم که چقدر برات سخت و ناراحت‌کننده بوده عزیزم» یا به او بگویید حق دارد از اینکه دوستانش او را به بازی راه نداده‌اند، ناراحت باشد و این حرکت آنها بی‌انصافی بوده است. این جملات نشان می‌دهد که احساس کودک را می‌فهمید و به او توجه دارید. ابراز احساسات باعث می‌شود که کودک حمایت شما را درک کند. این نکته خصوصا زمانی که کودکان دچار استرس هستند، بسیار مهم است.
۴. احساس کودک را با کلمات بیان کنید

بسیاری از کودکان خردسال، نمی‌توانند احساسات‌شان را با کلمات بیان کنند. اگر کودک شما عصبانی یا ناامید و ناراحت است، از این واژه‌ها در وصف حال او استفاده کنید تا او هم این واژگان را یاد بگیرد. بیان احساسات در قالب کلمات، موجب می‌شود کودک حالات احساسی خود را بشناسد و آنها را درک کند. کودکانی که می‌توانند احساسات خود را در قالب کلمات ابراز کنند، دیرتر عصبانی می‌شوند و برای ابراز عصبانیت و ناراحتی خود از واژه‌ها کمک می‌گیرند.
۵. به فرزندتان کمک کنید تا به کارهایش فکر کند

اگر مشکل خاصی منجر به استرس کودک‌تان می‌شود، باید درمورد آن با کودک صحبت کنید و با هم به‌دنبال راه چاره‌ای برای حل مشکل باشید. کودک را به ارائه‌ی راهکاری برای حل مشکل تشویق کنید. اگر لازم شد، می‌توانید از روش طوفان فکری استفاده کنید اما همه‌ی کارها را خودتان انجام ندهید.

مشارکت فعال کودک باعث ایجاد اعتماد به نفس در او می‌شود. از راه‌حل‌های خوب او حمایت کنید و اگر لازم شد نکاتی را به آنها اضافه کنید. از او بپرسید: «نظرت درباره‌ی این راه‌حل چیه؟ موافقی؟»
۶. مشکل را بزرگ نکنید

گاهی اوقات، فقط صحبت کردن و گوش دادن به مشکلات، به رفع ترس و اضطراب کودک کمک می‌کند. در این مواقع «حرف زدن» تنها چیزی است که برای حل مشکل لازم است. بعد از آن سعی کنید احساس بهتری داشته باشید و مشکل را بیش از حد بزرگ نکنید.
۷. عامل استرس را محدود کنید

اگر موقعیت‌های ویژه‌ای باعث ایجاد استرس شده‌اند، در صورت امکان سعی کنید آن موقعیت‌ها را محدود کنید. مثلا اگر کلاس‌های فوق برنامه یا فعالیت‌های بعد از مدرسه‌ی کودک‌تان زیاد است و فشار آنها باعث استرس در او می‌شود، می‌توانید این فعالیت‌ها را محدود کنید تا فرزندتان زمان و انرژی بیشتری در اختیار داشته باشد.
۸. حامی و همراه کودک‌تان باشید

گاهی کودکان دوست ندارند درمورد مسائل و مشکلات‌شان صحبت کنند، در این‌گونه مواقع طوری رفتار کنید که او مطمئن باشد هر زمان که میلِ به حرف زدن پیدا کند، شما از او حمایت خواهید کرد. زمانی که کودکان مایل به صحبت کردن نیستند، به حمایت نیاز دارند و انتظار دارند که والدین‌شان آنها را تنها نگذارند. پس اگر می‌بینید که کودک‌تان استرس دارد، سرحال نیست یا روز بدی داشته است و درمورد آن حرف نمی‌زند، برنامه‌ای ترتیب بدهید و در کنارش باشید. با هم قدم بزنید، فیلم ببینید، کیک و شیرینی بپزید یا بازی‌های شاد و ساده انجام بدهید. حضور شما تأثیر فوق‌العاده‌ای روی او دارد و باور کنید احساس خوشایندی را در هردوی شما به‌وجود می‌آورد.
۹. صبور باشید

دیدن ناراحتی و استرسِ کودک، همیشه برای پدرها و مادرها ناخوشایند است، اما برای حل مشکل باید مقاومت و تلاش کنید. سعی کنید مهارت حل مسئله را در کودک خود تقویت و او را طوری تربیت کنید که بتواند در فراز و نشیب‌های زندگی، واکنش‌های درستی داشته باشد. هر وقت لازم بود کودک را آرام کنید و او را به تلاش برای رفع مشکل تشویق کنید. به جای اینکه خودتان بارِ تمام مشکلات و مسائل کودک را به دوش بکشید، آهسته و پیوسته او را در مسیر رشد و حل مسئله قرار بدهید.

والدین نمی‌توانند تمام مشکلاتی را که فرزندشان با آنها مواجه می‌شود رفع کنند، اما با تربیت و آموزش درست و به‌کارگیری تکنیک های حل مسئله، می‌توانند مدیریت استرس را به کودکان خود بیاموزند. در ادمه نکات و پیشنهادهای کاربردی دیگری درمورد استرس کودکان ارائه شده است:

روال و رفتارهای روزمره در خانه می‌توانند آرامش‌بخش باشند، مثلا وقتی همه‌ی اعضای خانواده با هم فیلم تماشا می‌کنند یا شام می‌خورند، استرس در کودکان کاهش می‌یابد؛

کودکان از رفتارهای شما الگو می‌گیرند، پس سعی کنید استرس خودتان را درست مدیریت کنید و الگوی خوبی باشید.

درمورد برنامه‌های تلویزیونی، انتخاب‌ها و بازی‌های کودک‌تان وسواس به‌خرج بدهید و حواس‌تان باشد که او چه می‌بیند، چه می‌خوانَد و چه می‌کند. اخبار یا برنامه‌های خشونت‌آمیز و بعضی از بازی‌ها باعث ایجاد استرس در کودکان می‌شوند؛

در مورد تغییرات احتمالی در خانواده با کودک خود صحبت کنید، مثلا او را از نقل مکان، تغییر شغل‌تان و … باخبر کنید؛

مهارت گوش دادن را یاد بگیرید. بدون نکوهش و نقد به حرف کودک گوش بدهید و سعی نکنید سریعا اقدامی برای حل مشکل از خود نشان بدهید. در عوض به کودک کمک کنید تا دریابد چه چیزی او را ناراحت کرده است و راه‌حل چیست؛

به کودک خود کمک کنید تا به ارزش‌هایش واقف بشود. تنبیه کودکان اثرات نامطلوبی به‌دنبال دارد، به جای آن به تشویق کودکان خود بپردازید و به آنها محبت کنید. کودک را به انجام فعالیت‌هایی که می‌تواند در آنها موفق شود، تشویق کنید؛

فرصت‌ِ انتخاب کردن، مدیریت و کنترل بعضی از امور زندگی را برای کودک‌تان فراهم کنید. کودک شما هرچه بیشتر احساس کنترل بر شرایط را داشته باشد، در مواجهه با مشکلات و استرس‌ها بهتر عمل خواهد کرد؛

کودک را به انجام ورزش و فعالیت‌های بدنی تشویق کنید؛

سعی کنید استرس و مشکلات حل‌نشده‌ی کودک را تشخیص بدهید؛

اگر علائم استرس در کودکان از بین نرود یا کاهش پیدا نکند، باید با مشاور و متخصص صحبت کنید.
زمان مراجعه به دکتر

-اگر مدام به حجم ناراحتی، افسردگی و گوشه‌گیری کودک‌تان اضافه می‌شود؛

-اگر کودک شما در برقراری ارتباط با خانواده و دوستانش مشکل دارد؛

-اگر کودک شما قادر به کنترل رفتار و خشم خود نیست؛

​کمبود فیبر در بدن و ۶ هشدار جدی 
یک پیشنهاد کلی این است که بزرگسالان روزانه ۱۴گرم به ازای هر ۱۰۰۰ کالری، فیبر از رژیم غذایی دریافت کنند.

اجابت مزاج کمتر از سه بار در هفته نشان می دهد شما دچار کمبود فیبر نامحلول در منوی غذای روزانه خود هستید. فیبرهای نامحلول باعث حرکت غذا از دستگاه گوارش با سرعت بیشتر و جلوگیری از ابتلا به یبوست می شوند. شما می توانید فیبرهای نامحلول را از طریق مصرف نان سبوس دار، برنج قهوه ای، دانه ها و میوه ها دریافت کنید.

از نشانه های کمبود فیبر در بدن می توان به این موارد اشاره کرد:

ابتلا به اضافه وزن: فیبرها به لاغری کمک می‌کنند. فیبرهای محلول در آب در لوله‌ گوارشی ژلی درست کرده و به چربی ‌ها می‌ چسبند و هضم کربوهیدرات ‌ها را کندتر می ‌کنند. به همین دلیل هم جذب کالری محدودتر می‌ شود. علاوه بر این فیبر جلوی ترشح زیاد انسولین را می‌گیرد. ترشح انسولین زیاد باعث ذخیره‌ سازی بیشتر چربی ‌ها و چاقی می ‌شود. توجه داشته باشید که عدم مصرف فیبر کافی باعث بروز مشکلات قلبی عروقی، چاقی، دیابت نوع ۲ و سرطان کولورکتال خواهد شد.
احساس دائم گرسنگی: غذاهای کم فیبر با قند بالا و یا پردازش شده باعث بروز احساس گرسنگی زودرس می شوند. در عوض فیبر محلول در آب احساس پری را ایجاد می کند. اگر بعد از صرف غذا بلافاصله احساس گرسنگی می‌ کنید معنی ‌اش این است که به میزان کافی فیبر جذب نمی ‌کنید.
افزایش کلسترول: فیبرهای محلول در آب باعث کاهش کلسترول بد خون می‌ شوند. این فیبرها مانند تله ‌ای عمل می‌ کنند که به کلسترول موجود در سیستم گوارشی چسبیده و آن‌ ها را به طور طبیعی از بدن دفع می ‌کنند. البته مصرف فیبر تنها یکی از تغییرات رژیم غذایی برای کاهش کلسترول است و شما می توانید برای کاهش طبیعی کلسترول خون، سراغ مواد غذایی متنوع تر هم بروید.
احساس تهوع: شاید تصور شما بر این باشد که یک رژیم غذایی با پروتئین بالا و کربوهیدرات کم برای از دست دادن وزن و تناسب اندام مفید است. با این حال بدن شما برای عملکرد موثر نیاز به کربوهیدارت و فیبر دارد. یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات و در نتیجه کم فیبر، می تواند شما را دچار احساس خستگی مداوم همراه با حالت تهوع کند.
قند خون بالا: فیبر یک ابر قهرمان برای کمک به حفظ سطح قند خون در حد پایین است. مواد غذایی سرشار از فیبر (روزانه ۵۰ گرم و یا بیشتر) می توانند در کاهش قند خون موثر باشند. یکی از دلایل پایین آمدن قند خون توسط مواد غذایی فیبر دار به چگونگی هضم و تجزیه این مواد غذایی مربوط می شود. فیبر موجود در مواد غذایی سرعت هضم و تجزیه مواد غذایی موجود در دستگاه گوارش را کاهش می دهد در نتیجه مدت زمان بیشتری طول می کشد تا این مواد غذایی تجزیه شوند. بنابراین قند موجود در این مواد غذایی به تدریج جذب خون شده و از بالا رفتن ناگهانی قند خون جلوگیری می کند. برخی از مواد غذایی که حاوی فیبر فراوانی هستند، عبارتند از انواع لوبیا، سیب زمینی، انواع نان های سبوس دار، غلات و حبوبات به ویژه اگر همراه با سبوس باشند.
آسیب به دستگاه گوارش: همانطور که شما مسن تر می شوید، ممکن است درد و سوزش سر دل را بیشتر تجربه کنید. کارشناسان تغذیه احتمال می دهند که یک علت اصلی این امر می تواند به دلیل شرایط پزشکی شناخته شده به عنوان دیورتیکولیت باشد که ناشی از التهاب دیورتیکول های جدار روده بخصوص روده بزرگ است. این عارضه با یک رژیم غذایی کم فیبر در ارتباط است. در موارد شدید، دیورتیکولیت باعث استفراغ، تب، اسهال، نفخ و … خواهد شد.

بزرگترین فرق بین «بیش فعالی» و «بازیگوشی» چیست؟

بیش فعالی در کودکان

این اختلال به طور گسترده یکی از شایع‌ترین دلایل ارجاع مشکلات رفتاری به مراکز درمانی و مشاوره‌ای است که در پسران بیشتر از دختران دیده می‌شود و همان طور که از نام آن پیداست در واقع دو آسیب تحت یک عنوان قرار گرفته است که ممکن است به تنهایی یا همراه هم وجود داشته باشند: بیش فعالی غالب، نقصان توجه غالب یا ترکیب هر دو مورد.

اگه آرش فقط یک بار بتونه آروم بشینه پشت میز، دستش به چیزی نخوره، همه جا رو به هم نریزه و شام بخوره دیگه آرزویی ندارم!

آرش، ساکت نشستن را بلد نیست. از در و دیوار بالا می‌رود؛ وقتی روی صندلی نشسته، آن را مانند اسب چوبی جلو وعقب می‌برد و تکان می‌دهد.

میز غذا را به هم می‌ریزد، غذا خوردن، تماشای تلویزیون و نوشتن تکالیف مدرسه نیز نمی‌تواند او را در یک نقطه ثابت نگه دارد. سر کلاس از جای خود بلند می‌شود وحتی در زمان بازی، حوصله‌اش سر می‌رود. پدر و مادر واطرافیان و حتی معلم مدرسه او را شیطان، بازیگوش و حرف نشنو خطاب می‌کنند. آرش یکی از هزاران کودکی است که امروزه در حوزه روان شناسی تحت عنوان نقصان توجه همراه با بیش فعالی شناخته می‌شوند.

یک روانشناس با اشاره به آخرین نظریه‌های ارائه شده در زمینه بیش فعالی کودکان می‌گوید:

اختلال اساسی در نقصان توجه همراه با بیش فعالی عبارت است از نوعی نارسایی شامل بازداری رفتاری و منظور این است زمانی که به عنوان مثال کودک درحال انجام تکلیف است، اگر محرک جدیدی ارائه شود و خود آن محرک به فرد ارتباط داشته یا نداشته باشد فرد کار قبلی را رها کرده و به سمت انجام کار جدید پیش می‌رود.>

این اختلال به طور گسترده یکی از شایع‌ترین دلایل ارجاع مشکلات رفتاری به مراکز درمانی و مشاوره‌ای است که در پسران بیشتر از دختران دیده می‌شود و همان طور که از نام آن پیداست در واقع دو آسیب تحت یک عنوان قرار گرفته است که ممکن است به تنهایی یا همراه هم وجود داشته باشند: بیش فعالی غالب، نقصان توجه غالب یا ترکیب هر دو مورد.

حال این سؤال پیش می‌آید که چگونه می‌توان این آسیب‌ها را از یکدیگر تشخیص داد؟

ثریا منزوی کجیدی در پاسخ به این سؤال معتقد است که از سه طریق می‌توان مشکل را ریشه‌یابی کرد، در ابتدا با بهره‌مندی از معاینات اولیه که توسط پزشک انجام می‌شود، چون در بعضی از موارد فیزیولوژیک مانند پر کاری تیروئید نیز ممکن است علائم مشابه دیده شود، سپس توسط مصاحبه بالینی با والدین و معلم که حتماً باید در هر دو محیط خانه ومدرسه کودک ارزیابی وتأیید شود، در آخر هم انجام آزمون استاندارد شده ملاک تشخیصی توسط روانشناس شناخته می‌شود، معروف‌ترین آزمون هم به‌نام مقیاس کانرز است که این آزمون توسط روانشناس انجام می‌شود.

تفاوت‌های نقصان توجه و بیش‌ فعالی

کودکانی که مشکل نقصان توجه دارند، توجه دقیق به جزئیات ندارند و اشتباه‌های‌آنها ناشی از بی‌دقتی است و هنگامی که با آنها صحبت می‌کنید گوش نمی‌دهند، از راهنمایی‌ها پیروی نمی‌کنند، تکالیف مدرسه را به صورت سامان دهی شده انجام نمی‌دهند و از تلاش‌های ذهنی پایدار اجتناب می‌کنند. وسایل بازی را زیاد گم می‌کنند و براحتی آشفته می‌شوند و فراموشکار نیز هستند.

کودکانی که دچار مشکل نقصان توجه هستند در ادامه کودکان بیش فعال را این‌گونه معرفی می‌کند:

این دسته از کودکان پاهای نا آرامی دارند، جنب و جوش غیرعادی داشته و در کلاس از جای خود بلند می‌شوند و به طور افراطی راه می‌روند، می‌دوند و بالا و پایین می‌پرند. تمام کارهایشان پر سرو صداست و مرتباً حرکت می‌کنند. زیاد حرف می‌زنند و قبل از تمام شدن سؤال پاسخ می‌دهند. رعایت نوبت برایشان مشکل است و بسیار بین حرف دیگران می‌پرند.>

به گفته منزوی، نکته قابل توجه در این کودکان مشاهده بالینی و عینی است. فضاهای رسمی روی این کودکان تأثیر زیادی دارد، مثلاً در مطب دکتر بسیار آرام هستند ولی در فضاهای آشنا یا محیط‌هایی که راحت باشند خودشان را نشان می‌دهند، بنابراین معلم می‌تواند برای درچارچوب آوردن کودک، محیط کلاس را هرچه رسمی و سازمان یافته‌تر کند تا بچه آرام‌تر باشد، عامل حواس پرتی نیزدر این کودکان بسیار مؤثر و چاره ساز است، در صورت مشاهده آغاز رفتار بیش فعالی، والد یا معلم می‌توانند امور درسی یا بازی‌های آرامتری را پیش بکشند و حواس کودک را از انجام کارپرهیجان قبلی‌اش پرت کنند. همچنین باید محیط ‌دارای کمترین عامل تحریک‌کننده برای این کودکان باشد. از آنجایی که رنگ و جذابیت براحتی برایشان جلب توجه می‌کند، بهتر است در آموزش به آنها از محتواهای رنگی که جذاب باشد استفاده شود.

برای تشخیص این عارضه در کودک مراحل و معیارهایی وجود دارد که در بالا به آنها پرداخته شد. پس این‌طور نیست که صرف اینکه فرزند دلبندتان زیاد ورجه وورجه می‌کند بیش فعال است یا اگر کودکتان از بیش فعالی یا کم توجهی رنج می‌برد، از ترس اینکه برچسب داشتن کودک بیش فعال به شما زده شود به متخصص مراجعه نکنید.

این روانشناس در ادامه می‌افزاید: می‌توانید در صورت مشاهده این‌گونه علائم و رفتار در فرزندتان با مراجعه به مراکز مشاوره، تکلیف خود را روشن نمایید.

اگر تشخیص بازیگوشی و پرتحرکی داده شد، با دریافت راهنمایی‌های خاص خود، نشاط و شادی را در او تقویت کنید و اگر تشخیص بیش فعالی یا نقصان توجه داده شد، با راهنمایی‌های مربوطه و احیاناً کوچکترین درمان دارویی به سلامت و پیشرفت فرزند خود کمک شایان توجهی کنید و از تشخیص و تجویز خودسر جداً پرهیز نمایید.> او در پایان توصیه می‌کند: <این اختلال معمولاً در دوران کودکی ونوجوانی بروز می‌کند و در صورت درمان نشدن در بزرگسالی تغییر شکل می‌دهد، این کودکان بعضاً مورد انتقاد و تنبیه افراطی قرار می‌گیرند از این کودکان کارها و رفتارهای بی‌محابا مانند بازی با کبریت و چاقو و وسایل برنده و… نیز دیده می‌شود بعد از اینکه این مراحل تشخیصی انجام شد بهتر است با روان پزشک کودک مشورت کنید و به صلاحدید او کودک تحت درمان مختصر دارویی قرار گیرد تا هر چه سریعتر مشکل به طور کامل برطرف شود.