صدای مشاورالنفیسه

​ سلام

ربیع الاول بهار ماه ها است. با حلول این ماه ، ماه پر از حزن و اندوه صفر که ماه مصیبت های بزرگ اهل بیت رسول خدا (ص) بود به پایان رسیده است. اوج مصیبت ماه صفر در دهه سوم آن است. با اربعین شروع می شود و به ایام رحلت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) و شهادت سبط اکبرش، حضرت امام حسن مجتبی (ع) و غروب خورشید طوس، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) ختم می شود. و از طرف دیگر در این ماه میلاد رسول خدا (ص) که رحمة للعالمین است، واقع شده است و می‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است؛ زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمت های الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات است .
اول ربیع الاول به نقل منابع تاریخی روز هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه است. هم از این جهت و هم از جهت این که میلادهای با برکتی در آن واقع شده است بسیار مبارک و میمون است.
بررگانی همچون سید بن طاووس در فضیلت این ماه جملاتی آورده اند و از اتفاقات مبارک این ماه، هجرت پیامبر (ص) از مکه به مدینه و سلامت ایشان از نیرنگ دشمنان برای قتل ایشان در شب لیلة المبیت را بر شمرده اند. و نماز شکر را به نشانه شکر گذاری از خدا در این روز مناسب می دانند.
شیخ عباس قمی نیز در مفاتیح در اعمال ماه ربیع الاول آورده است: “روز اول علما گفته‏اند مستحب است که براى تشکر نعمت سلامتى رسول خدا (ص) و أمیر المؤمنین (ع) روزه بدارند و زیارت آن دو بزرگوار در این روز مناسب است".‏ 
همچنین از طرف خود ائمه نیز توصیه شده که در شادی ما شاد و در غمهای ما سوگوار باشید. 

به نظر بنده شیعیان باید در هر دو حالت، احساسات خود را به خوبی بروز دهند و چه بسا یکسره در غم و اندوه به سر بردن خود می تواند ضد تبلیغ باشد.